Οι περισσότεροι όγκοι στο νεφρό ανευρίσκονται πλέον τυχαία στα πλαίσια κάποιας απεικονιστικής εξέτασης που γίνεται για προληπτικούς λόγους ή για τη διερεύνηση κάποιας άλλης πάθησης.

Πολλοί από τους ασθενείς, που ξαφνικά θα βρεθούν μπροστά στο άκουσμα της ύπαρξης ενός όγκου στον νεφρό τους, θα έρθουν τρομοκρατημένοι στο ιατρείο και θα μας κάνουν την εύλογη ερώτηση: «ο όγκος είναι καλοήθης ή κακοήθης;». Οι απεικονιστικές επιλογές που έχουμε στα χέρια μας με τη χρήση της αξονικής και μαγνητικής τομογραφίας δεν μας δίνουν τη δυνατότητα να διακρίνουμε προεγχειρητικά αν ένας νεφρικός όγκος είναι καλοήθης ή κακοήθης. Η μόνη βλάβη που μπορεί ξεκάθαρα να χαρακτηρισθεί προεγχειρητικά είναι το αγγειομυολίπωμα.

Μπροστά στο φάσμα της νεφρεκτομής για έναν καλοήθη όγκο, θα ακουγόταν λογικό να προχωρήσουμε στη διενέργεια προεγχειρητικής βιοψίας με βελόνη η οποία θα μας διελευκάνει τη φύση του όγκου και ανάλογα να προχωρήσουμε σε αφαίρεση του ή παρακολούθηση.

Δυστυχώς όμως η προεγχειρητική βιοψία δεν ενδείκνυται για τους εξής λόγους:

1. Μπορεί να διασπείρει καρκινικά κύτταρα στο οπισθοπεριτόναιο και το δέρμα.
2. Η ανεύρεση καλοήθους βλάβης στη βιοψία δεν αναιρεί τη συνύπαρξη κακοήθους βλάβης.

Είναι αλήθεια πως συγκεκριμένα απεικονιστικά ευρήματα στην αξονική τομογραφία αυξάνουν μερικές φορές την υποψία ύπαρξης ενός καλοήθους όγκου, του ογκοκυττώματος. Ωστόσο το ογκοκύττωμα συνυπάρχει πολύ συχνά με νεφροκυτταρικό καρκίνο. Επομένως, ακόμη και αν η βιοψία δείξει την ύπαρξη ογκοκυττώματος, η χειρουργική εκτομή του όγκου είναι επιβεβλημένη.

Οι απόλυτες ενδείξεις διενέργειας βιοψίας ενός νεφρικού όγκου είναι:

1. Η πιθανότητα ο όγκος να είναι μεταστατικός από λευχαιμία
2. Η πιθανότητα ο όγκος να είναι μεταστατικός από λέμφωμα
3. Αν χρειάζεται ιστολογική διάγνωση του όγκου για να γίνει επιλογή της κατάλληλης συντηρητικης θεραπείας σε ασθενείς που έχει αποφασισθεί πως η νεφρεκτομή δεν είναι επιλογή.

Με εξαίρεση το αγγειομυολίπωμα, όλοι οι νεφρικοί όγκοι θα πρέπει να αφαιρούνται για διαγνωστικούς και θεραπευτικούς λόγους