Οι όρχεις βρίσκονται εντός του οσχέου και περιβάλλονται από διάφορους χιτώνες. Ο τελευταίος χιτώνας που περιβάλλει τον όρχι είναι ο ιδίος ελυτροειδής ο οποίος αποτελείται από δύο πέταλα, το περισπλάχνιο και το περίτονο. Μεταξύ των δύο πετάλων του ιδίους ελυτροειδούς χιτώνα βρίσκεται φυσιολογικά μικρή ποσότητα υγρού. Όταν η ποσότητα αυτή αυξηθεί σημαντικά προκαλεί διόγκωση του οσχεόυ που ονομάζεται υδροκήλη.

Η υδροκήλη μπορεί να είναι συγγενής ή επίκτητη. Η συγγενής υδροκήλη εμφανιζεται σε βρέφη. Η επίκτητη υδροκήλη εμφανίζεται αργότερα κατά τη διάρκεια της εφηβίας ή μετά την ενηλικίωση.

Αίτια εμφάνισης υδροκήλης

Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ανευρίσκεται κάποιο παθολογικό αίτιο και η υδροκήλη ονομάζεται ιδιοπαθής. Παθολογικά αίτια που μπορούν να οδηγήσουν στην εμφάνιση υδροκήλης είναι το τραύμα και οι φλεγμονές του όρχεως ή της επιδιδυμίδας (ορχεο-επιδιδυμίτιδα). Υδροκήλη μπορεί να εμφανισθεί μετά από χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή του οσχέου, όπως μετά από χειρουργική διόρθωση κιρσοκήλης. Σπανιότερο αλλά σημαντικό αίτιο υδροκήλης είναι ο όγκος του όρχεως ο οποίος θα πρέπει να αποκλεισθεί σε όλες τις περιπτώσεις.

Συμπτώματα και επιπλοκές

Η υδροκήλη δεν εμφανίζει σοβαρά συμπτώματα. Ο ασθενής αναζητά βοήθεια λόγω αισθητικώς προβλημάτων από τη διόγκωση του ημιοσχέου και λόγω δυσφορίας κατά τη βάδιση.

Η υδροκήλη δεν προκαλεί συνήθως σοβαρές επιπλοκές ενώ δεν έχει συσχετισθεί με την εμφάνιση υπογονιμότητας.

Διάγνωση

Η διάγνωση της υδροκήλης είναι κλινική και απεικονιστική. Ο θεράπων ιατρός θα εκτιμήσει την περιοχή του πάσχοντος ημιοσχέου για τη συνύπαρξη της υδροκήλης με κάποια φλεγμονή ή όγκο του όρχεως. Η σημαντικότερη εξέταση στη διάγνωση της υδροκήλης είναι το υπερηχογράφημα οσχέου. Με την εξέταση αυτή, ο γιατρός θα πιστοποιήσει την ύπαρξη υδροκήλης και θα εκτιμήσει τον όγκο και τη μορφολογία του πάσχοντος όρχεως προκειμένου να αποκλείσει τη συνύπαρξη κάποιας άλλης βλάβης.

Θεραπεία

Η αποκατάσταση της υδροκήλης στους ενήλικες ασθενείς μπορεί να είναι συντηρητική ή χειρουργική. Η συντηρητική θεραπεία προτείνεται σε μικρές υδροκήλες ή σε αντιδραστικές υδροκήλες μετά από φλεγμονή του όρχεος ή μετά από χειρουργική θεραπεία κιρσοκήλης.

Η βασική θεραπεία της υδροκήλης είναι η χειρουργική θεραπεία. Εφαρμόζεται σε όλες τις περιπτώσεις υδροκήλης υπό τάση (ευμεγέθης υδροκήλη) ή όταν η συντηρητική θεραπεία έχει αποτύχει. Αποτελεί ασφαλή επέμβαση με ελάχιστη νοσηρότητα που προσφέρει μόνιμη λύση στο πρόβλημα του ασθενούς.

Η παροχέτευση της υδροκήλης με αναρρόφηση υγρού με βελόνη δε συστήνεται διότι είναι προσωρινό μέτρο και τα ποσοστά επανεμφάνισης υδροκήλης είναι πολύ μεγάλα ενώ μπορεί να προκαλέσει μεταφορά μικροβίων από το δέρμα στον όρχι και να δημιουργήσει σοβαρές λοιμώξεις.